Sergio Dalma

O tren que me leva pola beira do miño,
me leva e me leva polo meu camiño.
o tren vai andando pasiño a pasiño
e vaime levando cara ó meu destiño.

Alguien pode ser que me espera en na estacion,
na terra da felicidad
e todo o que sexa amor e paz
o atoparei eu o terei
coa miña moza no meu lar

O tren que me leva camiña e camiña
vai votando fume, corre pola via
o rio vai feito un mar de ledicias
no tren, pouco a pouco, volto a miña galicia

Pasei moito tempo sen lar, lonxe de aqui
foron mil noites cheas de soidá,
falando coa xente polas mañas ecoitare e saberei
o que pasou polo meu lar